Ίσως θεωρείς ότι δεν υπάρχει τίποτα ευκολότερο από το μαγείρεμα της γαρίδας (ιδιαίτερα αν είναι ήδη καθαρισμένη). Μέχρι που θα δοκιμάσεις να τη βράσεις για πρώτη φορά και θα το παρακάνεις με το χρόνο μαγειρέματος, με αποτέλεσμα να σου βγει σκληρή σαν λάστιχο. Ή μέχρι που στην προσπάθειά σου να μην την παραβράσεις, θα σου βγει σχεδόν ωμή, σαν να βγήκε μόλις από τη θάλασσα.
Πώς θα βρεις λοιπόν τη χρυσή τομή στο χρόνο μαγειρέματος της γαρίδας, ώστε η σάρκα της να είναι τρυφερή και ταυτόχρονα ζουμερή;
Καταρχήν, διαλέγεις γαρίδες που έχουν περίπου το ίδιο μέγεθος μεταξύ τους, για να μαγειρευτούν ομοιόμορφα, και αφαιρείς το εντεράκι από τη ράχη τους: έτσι, μεταξύ άλλων, αποκαλύπτεις μεγαλύτερη επιφάνεια της σάρκας τους και θα είναι ευκολότερο να καταλάβεις πότε έχουν γίνει μέσα-έξω.
Στη συνέχεια, απλώνεις τις γαρίδες σε μία στρώση, σε καυτό τηγάνι, και τις τσιγαρίζεις σε δυνατή φωτιά, σε ελαιόλαδο ή βούτυρο, για 1-2 λεπτά. Αρχικά θα κολλήσουν στο τηγάνι, αλλά μην ανησυχείς: καθώς μαγειρεύονται θα ξεκολλήσουν από μόνες τους, χωρίς να χρειαστεί να τις ανακατέψεις.
Μόλις ξεκολλήσουν, τις γυρίζεις από την άλλη πλευρά και αφήνεις για ακόμα 1-2 λεπτά. Αν η σάρκα τους είναι λευκή, σημαίνει ότι έχουν γίνει εξωτερικά. Πώς θα καταλάβεις όμως ότι έχουν ψηθεί και εσωτερικά; Όταν η σάρκα στο παχύτερο σημείο τους γίνει αδιαφανής.
Τότε, οι γαρίδες σου είναι έτοιμες. Αμέσως τις αποσύρεις από τη φωτιά, χωρίς να διστάσεις, και τις χρησιμοποιείς σε μαγειρεμένες σάλτσες, σαλάτες ή όπου αλλού επιθυμείς.
