Όλοι λέμε πως δεν υφίσταται θέμα πατρότητας για καμία συνταγή, γιατί δεν υπάρχει παρθενογένεση. Συμφωνώ. Εγώ πρώτος μαθαίνω στα παιδιά που δουλεύουν μαζί μας πως να βγάζουν άψογα όλες τις συνταγές μας, χωρίς να κρατάω στεγανά και μυστικές λεπτομέρειες. Εξοργίζομαι όμως όταν αντιλαμβάνομαι πως μια μέρα κάποια από αυτά τα παιδιά, πριν ακόμα μάθουν να ξεχωρίζουν το σέλινο από το μαϊντανό, λένε, για παράδειγμα, πως ξέρουν να καπνίζουν τέλεια τον ξιφία, πλασάροντας μάλιστα τη συνταγή μας για δική τους. Δεν ισχυρίζομαι πως δεν θα πρέπει να τη χρησιμοποιούν. Αλλά ας μην την οικειοποιούνται, αγνοώντας τον κόπο, τα ξενύχτια, τα πειράματα, αλλά και τις αποτυχίες που προηγήθηκαν μέχρι να τελειοποιήσουμε την πανεύκολη πια "συνταγή τους". Η μαγειρική θέλει πριν από όλα γενναιοδωρία. Πήρες; Απόδωσε και τα εύσημα. Έμαθες; Τίμα το δάσκαλο σου, το σεφ σου, ακόμα το διπλανό σου που σου άνοιξε τα μάτια. Και κάτι ακόμα πριν βιαστείς να πεις "το ξέρω", μάθε το πρώτα!
