Όταν ήμασταν παιδιά τα καλοκαίρια μετράγαμε τα μπάνια που κάναμε και τα παγωτά που τρώγαμε. Το χειμώνα πάλι υπολογίζαμε το χρόνο με τα σκασιαρχεία, τις ποδηλατάδες και με τις σοκολάτες που κρύβαμε στις τσέπες μας. Σήμερα μετράμε το χρόνο με τη γεύση που μας άφησε κι η δική μου είχε γεύση θάλασσας… αλλά το ερώτημα θα μείνει πάντα άλυτο… oι μνήμες δημιουργούν γεύση…. ή, η γεύση μνήμες.?
Δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα σε θρεπτικά στοιχεία από τα φρέσκα και, αν ακολουθήσεις τις παρακάτω συνταγές, δεν θα έχουν να ζηλέψουν και σε γεύση.
Σε κάθε συνταγή οι αναμνήσεις του μάγειρα είναι το ίδιο σημαντικές με το αλάτι ή τα μαχαίρια του. Τις κόβει και τις προσαρμόζει στον καμβά της παράδοσης κι αφηγείται με αυτές την προσωπική του ιστορία και την ιστορία του τόπου του.
