Όταν ήμασταν παιδιά τα καλοκαίρια μετράγαμε τα μπάνια που κάναμε και τα παγωτά που τρώγαμε. Το χειμώνα πάλι υπολογίζαμε το χρόνο με τα σκασιαρχεία, τις ποδηλατάδες και με τις σοκολάτες που κρύβαμε στις τσέπες μας. Σήμερα μετράμε το χρόνο με τη γεύση που μας άφησε κι η δική μου είχε γεύση θάλασσας… αλλά το ερώτημα θα μείνει πάντα άλυτο… oι μνήμες δημιουργούν γεύση…. ή, η γεύση μνήμες.?
Κάνεις δεν το σκέφτεται - ούτε και πρόκειται- αλλά, ναι, η ωραία και δροσερή μπύρα έχει το κόστος της: ένα ποτήρι ισοδυναμεί σε θερμίδες με ένα κομμάτι πίτσα
Αν συνηθίζεις να το διατηρείς στην κατάψυξη, έτσι θα το «ξαναφέρεις στη ζωή» όταν πρόκειται να το καταναλώσεις, χωρίς να χάσει τη γεύση και την υφή του.
Ο δικός μου ήρωας ήταν ο Michael Jordan, ίσως ο καλύτερος μπασκετμπολίστας όλων των εποχών. Η φράση του «το ταλέντο κερδίζει αγώνες, αλλά το ομαδικό πνεύμα και η ευφυΐα κερδίζουν πρωταθλήματα» με καθόρισε. Αν ο MJ, ο αθλητής θρύλος, που είχε τέτοια ταχύτητα και δύναμη κι ήξερε τόσο καλά να αυτοσχεδιάζει στηριζόταν στην ομάδα του, το ίδιο θα πρέπει να ισχύει και στις κουζίνες. Όλοι χρειάζονται. Η λάντζα, οι μαθητευόμενοι, η κρύα κι η ζεστή κουζίνα, ο γκαρντ μανζέ, ο ζαχαροπλάστης, ο σου-σεφ κι ο σεφ έχουν ο καθένας το ρόλο του στην κουζίνα. Όλοι μαζί τα καταφέρνουμε. Κανένα πόστο δεν είναι πιο σημαντικό από τα άλλα, αλλά αν ένα χωλαίνει μπορεί να πάει στράφι η δουλειά όλων μας.
Και για να πεις πως έγινες σεφ χρειάζεται να περάσεις από όλα. Έχε όμως κατά νου μόνο αυτό που είπε ο M. Jordan: «Αν σκέφτεσαι και αποδίδεις μέσα σε πνεύμα ομαδικό, η προσωπική αναγνώριση θα έρθει από μόνη της».
