Τα τελευταία χρόνια, μόλις ανακοινώνονταν τα αποτελέσματα, έπαιρνα τον πατέρα μου στο τηλέφωνο και του έλεγα πως το Etrusco είχε και πάλι πάρει δύο χρυσούς σκούφους (πρώτο στην Ελλάδα) και το Botrini’s έναν (δεύτερο στην Ελλάδα). Φέτος, ακούγοντας τα αποτελέσματα έκανα να πιάσω το κινητό μου, αλλά ο Etrusco δεν είναι πια εδώ, δεν θα μπορέσω να του τηλεφωνήσω ποτέ ξανά. Για αυτό του αφιερώνω τις διακρίσεις και τα βραβεία μου, όσα πήραμε αυτή τη χρονιά κι όσα αναμένεται να πάρουμε. Τα αφιερώνω και στη μάνα μου, στον «πόντικα» που πάντα με στηρίζει, αλλά και στην ομάδα μου, εδώ και στην Κέρκυρα, στο Νίκο Μπίλλη (chef de cuisine) κι όλα τα παιδιά που θεωρώ οικογένειά μου. Μαζί με αυτή τη μεγάλη οικογένεια, όμως, θέλω να ευχαριστήσω και τη Volvo, για το σημαντικό της support. Την ευχαριστώ γιατί πίστεψε πως η γαστρονομία ορίζει την ποιότητα ζωής και παραμένω ευθυγραμμισμένος με το motto της: Έμπνευση και δεξιοτεχνία!
