Προστίθενται σε συμπληρώματα διατροφής, τυποποιημένες τροφές, αλλά και σε πιάτα καλών εστιατορίων, για τα υγιεινά οφέλη και την ουμάμι γεύση τους.

Ο λόγος για τα φύκια, που αποτελούν εδώ και χιλιετίες βασικό υλικό της ιαπωνικής γαστρονομίας, όμως πλέον έχουν αρχίσει να κατακτούν και τη δυτική κουζίνα.

Η σπιρουλίνα, για παράδειγμα, πλούσια σε πρωτεΐνες, βιταμίνες Β και σίδηρο, προστίθεται όχι μόνο σε συμπληρώματα διατροφής αλλά και σε παγωτά και σκόνες πρωτεΐνης. Ενώ το λεγόμενο μαρούλι της θάλασσας έχει αρχίσει να παίρνει τη θέση του «κανονικού» μαρουλιού σε σαλάτες.

«Τα φύκια είναι αληθινές υπερτροφές», πιστεύει η διατροφολόγος Cassandra Barns. «Είναι πλούσια σε απαραίτητα στοιχεία, που ανάλογα με τον τύπο τους, μπορεί να περιλαμβάνουν ιώδιο, ασβέστιο, μαγνήσιο, σίδηρο και το αντιοξειδωτικό μαγγάνιο».

Για την Barns, η σπιρουλίνα είναι ο πρωταγωνιστής των φυκιών. Σε αποξηραμένη μορφή αποτελείται κατά τα δύο τρίτα από πρωτεΐνη, αποτελώντας έτσι μια εξαιρετική πηγή πρωτεΐνης για όσους ακολουθούν χορτοφαγική διατροφή.

Την ίδια άποψη έχει και ο διατροφολόγος James Collier, δημιουργός της σκόνης Huel (υποκατάστατο γευμάτων,  καθώς αποτελείται από βρόμη, λιναρόσπορο, πρωτεΐνη ρυζιού και άλλα θρεπτικά συστατικά). «Τα φύκια έχουν διάφορα υγιεινά οφέλη, αλλά κυρίως αποτελούν πλούσια πηγή των λιπαρών οξέων EPA and DHA, που βοηθούν στην προστασία από καρδιαγγειακές παθήσεις».

Όμως τα φύκια δεν ξεχωρίζουν μόνο σε θρεπτική αξία αλλά και σε γεύση. Όπως είπε ο Βρετανός σεφ Rob Howell του χορτοφαγικού εστιατορίου Root σε σχετικό αφιέρωμα της εφημερίδας Telegraph, «δεδομένου ότι το εστιατόριό μας βασίζεται σε φυτικές τροφές, σκεφτόμαστε διαφορετικά. Χρησιμοποιώντας φύκια πετυχαίνουμε γεύσεις πολυδιάστατες, με μεγαλύτερη ένταση και βάθος. Προσδίδουμε μια νότα ουμάμι. Αυτή τη στιγμή έχουμε ένα πιάτο με λάχανο και σος από βούτυρο και φύκια που έχει γίνει ανάρπαστο. Μας το ζητούν όλοι».

»Τα φύκια δεν είναι καινούρια ανακάλυψη: ο άνθρωπος τα τρώει εδώ και αιώνες», προσθέτει ο Howell. Άποψη που συμμερίζεται και ο Ιάπωνας σεφ Ryosuke Kishi, ο οποίος σχολιάζει ως εξής: «Στην Ιαπωνία τρώμε πάνω από 50 είδη φυκιών, εδώ και χιλιάδες χρόνια».