Κάποιοι μπορεί να με πουν κακομαθημένη, αλλά εγώ απαντάω ότι μέσα από το φαγητό ζω μια εμπειρία που απευθύνεται σε όλες τις αισθήσεις.

Κάποιοι μπορεί να με πουν κακομαθημένη, αλλά εγώ απαντάω ότι μέσα από το φαγητό ζω μια εμπειρία που απευθύνεται σε όλες τις αισθήσεις.

Όταν ήμουν μικρή, θυμάμαι, έβλεπα τη γιαγιά μου να φτιάχνει πουρέ για τα γιορτινά μας τραπέζια. Άφηνε στην άκρη το κουτάλι και άπλωνε το δάχτυλό της στο μπολ για να δοκιμάσει λίγο. Το ίδιο έκανε και η μαμά μου, όταν ετοίμαζε τη σαλάτα για το δείπνο μας, η οποία ξεδιάλεγε φύλλα μαρουλιού με τα χέρια και τα έφερνε στο στόμα της. Δεν είχε πρόβλημα να μαζέψει με το χέρι τη σάλτσα που περίσσευε στο πιάτο της ή να τσιμπολογήσει τα ψιχουλάκια που απέμεναν από το σπιτικό κέικ.

Βλέποντάς τις να τρώνε έτσι, με τα χέρια τους, καταλάβαινα ότι απολάμβαναν αληθινά το φαγητό. Αλλά η πουριτανική Αμερική μας θα σου πει ότι είναι κακό να τρως με τα χέρια. Βρόμικο. Επικίνδυνο. Αγενές. Απολίτιστο. Ότι δείχνει απουσία αυτοελέγχου.

Αλλά λατρεύω να τρώω με τα χέρια. Όπως η μαμά και η γιαγιά μου, σε κάθε ευκαιρία αρπάζω μπουκιές με τα δάχτυλα. Μεγαλώνοντας, με τη μαμά μου τσιμπολογούσαμε στα οικογενειακά μας γεύματα τυράκια και αγγινάρες μαγειρεμένες στον ατμό, αφού προηγουμένως τα βυθίζαμε στη μαγιονέζα ή στο βούτυρο. Κανένας δεν μου απαγόρευε, όταν ήμουν παιδί, να παίρνω με τα χέρια μου σπαράγγια και να τα τρώω στο οικογενειακό τραπέζι. Και αν ήθελα να μαζέψω με το δάχτυλο λίγη κρέμα ή λίγο σιρόπι που είχε περισσέψει από κάποιο γλυκό, η μαμά μου καταλάβαινε ότι το έκανα γιατί με αυτό τον τρόπο το απολάμβανα με όλες τις αισθήσεις, όχι επειδή ήμουν κακομαθημένη. Και φυσικά στην παιδική ηλικία μου υπήρχαν πολλές χαρακτηριστικά αμερικανικές τροφές που τρώγαμε με τα χέρια: πίτσες, σάντουιτς, μεξικανικά τάκος.

Για την ακρίβεια, τα μπέργκερ, οι πίτσες και τα τάκος, τα πιο δημοφιλή φαγητά στην Αμερική, είναι finger foods. Ωστόσο όταν βλέπουμε κάποιος να τα τρώει με τα χέρια, δεν διστάζουμε αμέσως να τον κατακρίνουμε και να τον κάνουμε να νιώσει άβολα.

Αλλά σε πολλές άλλες κουλτούρες είναι κανόνας να τρως με τα χέρια, όπως υποστηρίζει ο συγγραφέας Arun Venugopal σε αυτό το βίντεο. Στην Ινδία, εξηγεί, ο κόσμος συνηθίζει να τσιμπολογάει μπουκιές από ρύζι και κάρι, συχνά πλάθοντάς τις σε μπάλες με το δεξί του χέρι. Ο ίδιος μεγάλωσε έτσι, παρόλο που μεταναστεύοντας στις ΗΠΑ η οικογένειά του διατήρησε αυτή τη συνήθεια μόνο στο σπίτι. Όπως όμως ισχυρίζεται ο Venugopal, το φαγητό είναι νοστιμότερο όταν τρως με τα χέρια.

Ο Venugopal λέει ότι οι Ινδές μητέρες ταΐζουν τα παιδιά τους με τα χέρια: «Κάποτε όταν ήμουν έφηβος η μαμά μου μού εξήγησε ότι έχει βιοχημική βάση: τα φυσικά έλαια στην επιδερμίδα του χεριού της έκαναν ένα είδος αλχημείας στο φαγητό –ένα κοκτέιλ φερομονών, υποθέτω– που νοστίμιζε τις μπουκιές των παιδιών της». Ωστόσο ακόμα και όταν τρώμε οι ίδιοι με τα χέρια, η εμπειρία του φαγητού απογειώνεται. Όπως συνήθιζε να λέει ο πατέρας του Venugopal: «Το χέρι μας είναι το πιρούνι που μας έδωσε ο Θεός».

Το φαγητό είναι μια αισθητηριακή εμπειρία. Χρησιμοποιώντας λοιπόν τα χέρια σου, τη μεταφέρεις σε άλλο επίπεδο. Προσθέτεις μία ακόμα αίσθηση – την αφή. Και καθώς μεγάλο μέρος της απόλαυσης του φαγητού έγκειται στην υφή του, τα χέρια σου λειτουργούν ως ένα ακόμα εργαλείο για να εξερευνήσεις την αίσθηση, την πυκνότητα, τα υλικά του φαγητού σου. Για μένα, είναι απόλυτα φυσικό να τσιμπολογώ το φαγητό με τα χέρια – από εξελικτικής άποψης, αυτός είναι ένας σημαντικός λόγος που έχω δάχτυλα.

Δεν μπορώ να πω ότι θα ένιωθα άνετα να το κάνω, για παράδειγμα, σε ένα καλό εστιατόριο ή στη δουλειά. Αλλά πρόσφατα, ενώ δειπνούσα με τη φίλη και συνάδελφό μου Becky, χρησιμοποίησα το χέρι μου για να πιάσω μερικά φύλλα του μαρουλιού από το πιάτο μου, μαζί με λίγη φέτα και σιτάρι από τη σαλάτα, σχηματίζοντας μια τέλεια μπουκίτσα. Εκείνη με κοίταξε για λίγο και μετά έκανε ακριβώς το ίδιο στο πιάτο της.

«Αν προσπαθούσα να πιάσω αυτή την τελευταία μπουκιά με το πιρούνι, θα έπρεπε να προσπαθώ για πάντα», είπε. Κάποιες φορές, αρκεί να βρεις τους ανθρώπους που σε καταλαβαίνουν.

empty alt

Freekeh: γνώρισε το σιτηρό που είναι τάση στη διατροφή!

Το freekeh, αυτό το σιτηρό με το παράξενο όνομα που προέρχεται από τη Μέση Ανατολή, μαζεύεται όσο ακόμα το σιτάρι είναι πράσινο και αρκετά μαλακό.
empty alt

Ξέρεις πόσων χρονών είναι τα μήλα σου;

Διάβασα κάτι που μου έκανε πολύ εντύπωση σήμερα και θέλω να το μοιραστώ μαζί σου! Ήξερες εσύ ότι τα φρέσκα μήλα που βρίσκεις σε μανάβικα και σούπερ μάρκετ μπορεί να είναι μέχρι και 12 μηνών; Ότι μπορούν να αποθηκευτούν χωρίς να χαλάσουν σε ελεγχόμενη ατμόσφαιρα; Τουλάχιστον, όπως […]
empty alt

Κουζίνα σαν καινούρια μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο!

Ήρθε το Σαββατοκύριακο: μια μοναδική ευκαιρία να καθαρίσεις διεξοδικά, να οργανώσεις τέλεια και να μεταμορφώσεις εντυπωσιακά την κουζίνα σου! Ίσως όλα αυτά να μη σου ακούγονται ιδιαίτερα διασκεδαστικά, αλλά ακολουθώντας το παρακάτω πρόγραμμα για δύο εικοσιτετράωρα θα ανακαλύψεις ότι η διαδικασία...
empty alt

Χαλούν τα μπαχαρικά;

Πόσο καιρό κρατάς εκείνο το σακουλάκι με το τριμμένο τζίντζερ στο ντουλάπι της κουζίνας σου; Ή το τριμμένο μοσχοκάρυδο, που μοιάζει να έχει ξεχαστεί από αιώνες; Μάλλον ήρθε ο καιρός να τα αποχαιρετήσεις, στέλνοντάς τα στον κάδο απορριμμάτων.
empty alt

Αντίο ροζέ (κρασί), καλώς ήρθες gose (μπίρα)

Αν δεν τρελαίνεσαι για μπίρα, ίσως δεν έχεις δοκιμάσει ακόμα τις gose: έναν τύπο μπίρας που έχει αρχίσει να κατακτάει τη γενιά των Millennials, σύμφωνα με ένα νέο αφιέρωμα του Refinery29.com.
empty alt

Ένας ανορθόδοξος τρόπος να κόψεις το ψωμί σε φέτες (έχει αποτέλεσμα!)

Μάλλον θα έχεις συνηθίσει να κόβεις μια φραντζόλα ψωμί σε φέτες ακουμπισμένη οριζόντια στον πάγκο. Ωστόσο, ένας πιο αποτελεσματικός αν και ανορθόδοξος τρόπος είναι να τη γυρίσεις στο πλάι (όπως στη φωτό).
empty alt

Υγιεινό, γρήγορο, θρεπτικό πρωινό για να ξεκινήσετε νόστιμα τη μέρα σας

Το μόνο που χρειάζεται είναι 5 λεπτά για να ετοιμάσετε αυτή την εύκολη και νόστιμη συνταγή πρωινού.
empty alt

Γεμιστές πατάτες με πίτα βοσκού – ένας συνδυασμός που τα σπάει

Κάντε την έκπληξη με μια γευστική εκδοχή που θα σας ενθουσιάσει
Back To Top