Λένε ότι όταν σου λείπει μία αίσθηση έχεις ιδιαίτερα αναπτυγμένες τις υπόλοιπες. Έχεις αναρωτηθεί πώς απολαμβάνει το φαγητό του ένας άνθρωπος που δεν βλέπει; Πώς είναι να τρως δίχως να έχει δει το φαγητό που βρίσκεται στο πιάτο σου; Κυρίως, πώς είναι να πηγαίνεις […]
Λένε ότι όταν σου λείπει μία αίσθηση έχεις ιδιαίτερα αναπτυγμένες τις υπόλοιπες. Έχεις αναρωτηθεί πώς απολαμβάνει το φαγητό του ένας άνθρωπος που δεν βλέπει;
Πώς είναι να τρως δίχως να έχει δει το φαγητό που βρίσκεται στο πιάτο σου; Κυρίως, πώς είναι να πηγαίνεις σε ένα εστιατόριο και να μην μπορείς να δεις το περιβάλλον (που για όλους μας παίζει ρόλο), την έκφραση του γκαρσονιού που σε εξυπηρετεί, και το σπουδαιότερο, το μενού για να διαλέξεις όπως όλος ο κόσμος τα πιάτα που θέλεις να γευτείς;
Σπάνια μπαίνουμε στη θέση των ατόμων με ειδικές ανάγκες (ή με ειδικές ικανότητες, σωστότερα) καθώς το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι η ατομικότητά μας και η δική μας ικανοποίηση.
Σε ένα εστιατόριο στη Γερμανία έγινε όμως η ανατροπή. Φτιάχτηκε ένας κατάλογος για τυφλούς στον κώδικα Μπράιγ!
Την αφορμή έδωσε η Ιζόλντε Άιχινγκερ, πελάτισσα του εστιατορίου, με προβλήματα όρασης, η οποία κουράστηκε να της διαβάζουν οι άλλοι τι περιέχει το μενού.
Αποφασίζοντας να φτιάξει έναν κατάλογο για τυφλούς αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες και τελικά απευθύνθηκε στον Σεμπάστιαν Σμάιλτσλ, τον ιδιοκτήτη του εστιατορίου στην πόλη Ίγκολσταντ, ο οποίος έκανε την επιθυμία της πραγματικότητα.
Το παράδειγμα αυτό σαφώς και αποτελεί μια φωτεινή εξαίρεση, σίγουρα όμως δίνει ιδέες σε όσους ενδιαφέρονται να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε όσους δεν βλέπουν, και προβληματίζει όλους εμάς που το μόνο που βλέπουμε είναι ο εαυτός μας και μόνο.
