Η προφανής απάντηση για όλους όσοι λατρεύουν τη μαγειρική είναι «Ναι, φυσικά!». Για όσες γυναίκες το μαγείρεμα είναι απλά μια υποχρέωση που πρέπει να διεκπεραιώνουν σε καθημερινή βάση, βαρυγκομώντας και με αμφίβολες αντιδράσεις από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, μάλλον δεν αποτελεί μέσο ψυχοθεραπείας αλλά έναν καλό λόγο να τις στείλει ταχύτερα στον ψυχίατρο.
Όταν όμως η μαγειρική είναι κάτι που σε ευχαριστεί, όταν αγαπάς να ετοιμάζεις φαγητό για τους αγαπημένους σου, όταν κατά την προετοιμασία του φαγητού εστιάζεις εκεί όλο το ενδιαφέρον σου (στην γλώσσα της ψυχολογίας λέγεται ενσυναίσθηση) και το μυαλό σου αδειάζει από οτιδήποτε άλλο, ναι, γιατί να μην γίνει πιο οργανωμένα και συντονισμένα η μαγειρική ένας τρόπος ψυχοθεραπείας;
Η Julie Ohana είναι μια θεραπεύτρια που ακολουθεί ακριβώς αυτή τη μέθοδο. Το 2004 είχε γράψει το μάστερ της βασισμένο σε αυτή την ιδέα και έκτοτε έχτισε μια επιχείρηση πάνω στην Culinary Αrts Τherapy (ή CAT όπως την αποκαλεί η ίδια).
Περί τίνος πρόκειται ακριβώς;
Πρόκειται για το μαγείρεμα ως μέσο θεραπευτικής έκφρασης. Η παραδοσιακή μέθοδος της ομιλίας λειτουργεί για πολλούς, παρόλα αυτά η ίδια πιστεύει στον μοντέρνο κόσμο του 2017, που πολλοί αναζητούν κάτι λιγότερο παραδοσιακό και συμβατικό.
Τι είδους πιάτα ετοιμάζει και ποια προσόντα απαιτούνται;
Η ίδια η θεραπεύτρια λέει ότι όταν προετοιμάζει μια συνεδρία για ένα άτομο ή μια ομάδα, έχει στο μυαλό της κάτι ειδικά για αυτούς, τις ανάγκες και τις προτιμήσεις τους. Δεν παίζει όμως τόσο ρόλο τι είδους πιάτα θα ετοιμάσουν αλλά ο τρόπος προετοιμασίας, σερβιρίσματος και εντέλει, της απόλαυσης.
Οι συνεδρίες της λαμβάνουν χώρα… στην κουζίνα του γραφείου της, ενώ έχει αρχίσει και online συνεδρίες, πηγαίνει σε γραφεία εταιρειών και στο σπίτι του εκάστοτε θεραπευόμενου, αν ζητηθεί.
Η θεραπεύτρια εξηγεί ότι η Culinary Αrts Τherapy μπορεί να συνδυαστεί και με παραδοσιακές μεθόδους ψυχοθεραπείες ενώ βοηθάει πολύ σε περιπτώσεις κατάθλιψης, άγχους και απώλειας ή θρήνου.
Μια πολύ καλή ιδέα, που θα είχε ενδιαφέρον να τη δούμε να εφαρμόζεται και στη χώρα μας.
Μέχρι τότε, ας μπούμε στην κουζίνα και ας χαρούμε τη διαδικασία της μαγειρικής απολαμβάνοντας τα ψυχολογικά προνόμά της.
Γιατί δεν πεινάει μόνο το στομάχι, πεινάει και η ψυχή.
