Το στήθος κοτόπουλου διατηρείται στην κατάψυξη για εννέα μήνες, ενώ το τυρί για τρεις, σύμφωνα με τις σχετικές συστάσεις. Μετά την πάροδό τους, δεν είναι ασφαλές να καταναλωθούν, σωστά;
Λάθος: Το παραπάνω χρονικό όριο αναφέρεται στο χρονικό διάστημα για το οποίο μπορούμε να διατηρήσουμε ένα τρόφιμο στην κατάψυξη χωρίς να υποβαθμιστεί η ποιότητά του και όχι να υπονομευτεί η ασφάλειά του. Για παράδειγμα, το κατεψυγμένο κοτόπουλο μετά τους εννέα μήνες δεν παύει να είναι ασφαλές προς κατανάλωση, απλώς μπορεί να αλλοιωθεί η γεύση του.
Όλα αυτά, βέβαια, με την προϋπόθεση ότι τη στιγμή που καταψύχουμε ένα τρόφιμο, παραμένει σε άριστη κατάσταση.
Γιατί όμως η κατάψυξη ενός προϊόντος μπορεί να παρατείνει τη διάρκεια ζωής του… θεωρητικά επ’ άπειρον; «Η κατάψυξη το διατηρεί ασφαλές προς κατανάλωση καθώς καταστέλλει τη δράση των μικροβίων», σύμφωνα με στοιχεία του αμερικανικού Υπουργείου Γεωργίας. «Η κατάψυξη προλαμβάνει την ανάπτυξη μικροοργανισμών που αφενός το αλλοιώνουν και αφετέρου μπορεί να προκαλέσουν ασθένειες».
Πώς όμως θα καταλάβουμε ότι ένα φαγητό που «ξεχάσαμε» στην κατάψυξη, παραμένει όχι απλώς ασφαλές αλλά και ιδανικό για κατανάλωση; Καταρχήν, αφού ξεπαγώσει το μυρίζουμε: αν η οσμή που αναδίδει είναι δυσάρεστη, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να το πετάξουμε. Αν, πάλι, η όψη του έχει αλλοιωθεί ελαφρώς αλλά δεν μυρίζει άσχημα, μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε σε μια σούπα ή ένα μαγειρευτό φαγητό.
