Μερικές φορές ντρέπομαι για τα καμώματα κάποιων «συναδέλφων» μου. Δεν είναι δυνατόν να λειτουργείς το εστιατόριο ή την ταβέρνα σου υιοθετώντας διαφορετική συμπεριφορά για τον κάθε πελάτη σου, ανάλογα πως τον «κόβεις», πόσο σπουδαίο τον θεωρείς ή ανάλογα με το «κουστουμάκι» που θέλεις να του κόψεις, τι […]
Μερικές φορές ντρέπομαι για τα καμώματα κάποιων «συναδέλφων» μου. Δεν είναι δυνατόν να λειτουργείς το εστιατόριο ή την ταβέρνα σου υιοθετώντας διαφορετική συμπεριφορά για τον κάθε πελάτη σου, ανάλογα πως τον «κόβεις», πόσο σπουδαίο τον θεωρείς ή ανάλογα με το «κουστουμάκι» που θέλεις να του κόψεις, τι λογαριασμό υπολογίζεις πως αντέχει να του στείλεις. Την περασμένη βδομάδα έτρωγα σε μια ψαροταβέρνα, εκτός Αθηνών. Με το που μπήκα ο ιδιοκτήτης με φώναξε να μου δείξει τι φοβερά ψάρια είχε για μένα. Ήταν κάτι ολόφρεσκα . Έλα όμως που στο τραπέζι μου, τα ψημένα ψάρια ήταν… κατεψυγμένα. Μόλις διαμαρτυρήθηκα στο σερβιτόρο, ορμάει ο εστιάτορας, μου βουτάει την πιατέλα και απολογείται λέγοντας: «Έγινε λάθος, σε άλλο τραπέζι πήγαιναν αυτά τα ψάρια».
Κάποιος ταλαίπωρος τα φορτώθηκε, στα σίγουρα. Εκνευρίστηκα. Ταχυδακτυλουργός ο άτιμος. Κρίμα οι έπαινοι και τα βραβεία του! Κρίμα κι η λεβεντιά του! Τα καλά τα τρώνε οι γνωστοί και οι γευσιγνώστες και για τους υπόλοιπους… ο Θεός βοηθός!
