Ο ρόλος των πικρών πολυφαινολών στη ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα
Οι βιοδραστικές ενώσεις όπως οι πολυφαινόλες και τα οφέλη τους για την υγεία έχουν από καιρό προσελκύσει την προσοχή και το ενδιαφέρον του κοινού. Οι πολυφαινόλες που συνήθως υπάρχουν σε φυτικής προέλευσης τρόφιμα όπως φρούτα, λαχανικά, σπόροι, καφές και τσάι, έχουν έντονη πικρή γεύση και κατά την κανονική διάρκεια της ημέρας απεκκρίνονται από τον οργανισμό μας λόγω κακής απορρόφησης.
Οι πολυφαινόλες αλληλεπιδρούν με ανθρώπινους υποδοχείς πικρής γεύσης γνωστούς και ως υποδοχείς γεύσης τύπου 2 (T2R) που εκφράζονται εντός και εκτός της στοματικής κοιλότητας. Συγκεκριμένα, η ενεργοποίηση του T2R που εκφράζεται κατά μήκος της γαστρεντερικής οδού (GI) είναι υπεύθυνη για τη βιοδραστικότητα των πολυφαινολών που καταπίνονται.
Οι επιστημονικοί μηχανισμοί πέρα από την ενεργοποίηση του T2R που οδηγούν στα αναφερόμενα οφέλη για την υγεία των πολυφαινολών είναι ασαφείς. Με πάνω από 8.000 τύπους πολυφαινολών και 25 τύπους ανθρώπινου T2R, αυτό είναι ένα κρίσιμο κενό στη γνώση.
Με έμφαση στην κάλυψη αυτού του κενού, μια ομάδα ερευνητών με επικεφαλής την καθηγήτρια Naomi Osakabe από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο Shibaura της Ιαπωνίας, πραγματοποίησαν μια ανασκόπηση για να κατανοήσουν την αλληλεπίδραση μεταξύ των πολυφαινολών και του T2R και τα οφέλη για την υγεία που προκύπτουν. Τα ευρήματά τους δημοσιεύονται στο περιοδικό Food Bioscience.
Η Osakabe ισχυρίζεται, «Παρά την κακή απορρόφησή τους, υπάρχουν αναφορές ότι οι πολυφαινόλες βελτιώνουν την ανοχή στη γλυκόζη. Διερευνούμε τη σχέση μεταξύ της πρόσληψης πολυφαινόλης και του κινδύνου διαβήτη τύπου II, καθώς ο μηχανισμός αυτής της ευεργετικής επίδρασης είναι ακόμα άγνωστος».
Η ανασκόπηση υπογραμμίζει τον μηχανισμό επικοινωνίας μεταξύ των πολυφαινολών, των T2Rs και των κέντρων του εγκεφάλου που ρυθμίζουν την ομοιόσταση της γλυκόζης και την όρεξη. Η δέσμευση και η ενεργοποίηση του T2R στην γαστρεντερική οδό με τη μεσολάβηση πολυφαινόλης προάγει την έκκριση ορμονών του γαστρεντερικού συστήματος όπως η χολοκυστοκινίνη (CCK) και οι ινκρετίνες.
Οι ινκρετίνες περιλαμβάνουν το εξαρτώμενο από τη γλυκόζη ινσουλινοτροπικό πολυπεπτίδιο και το πεπτίδιο-1 που μοιάζει με γλυκαγόνο (GLP-1) που πυροδοτούν την έκκριση ινσουλίνης και ρυθμίζουν την ομοιόσταση της γλυκόζης στο αίμα. Το CCK και το GLP-1 ρυθμίζουν την όρεξη και την πρόσληψη τροφής επηρεάζοντας την κινητικότητα του γαστρεντερικού συστήματος. Μαζί, οι γαστρεντερικές ορμόνες που ενεργοποιούνται από τις πολυφαινόλες μειώνουν τον κίνδυνο παχυσαρκίας και διαβήτη.
Η Osakabe εξηγεί, «Οι ορμόνες του γαστρεντερικού συστήματος είναι γνωστό ότι ρυθμίζουν τη συμπεριφορά σίτισης και διατηρούν την ανοχή στη γλυκόζη μέσω του ενδοκρινικού και νευρικού συστήματος, επομένως είναι πιθανό η πικρία των πολυφαινολών να βοηθά στη μείωση του κινδύνου διαβήτη και των επιπλοκών του, μέσω της ενεργοποίησης του T2R».
Συνολικά, τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι οι πολυφαινόλες που καταπίνονται, παρά το ότι παραμένουν μη απορροφημένες, προάγουν την έκκριση γαστρεντερικών ορμονών ενεργοποιώντας τους υποδοχείς πικρής γεύσης που εκφράζονται στα εκκριτικά κύτταρα του πεπτικού συστήματος, ρυθμίζοντας έτσι τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και την όρεξη.
Η Osakabe καταλήγει, «Η μελέτη μας υπογραμμίζει τη σημασία της κατανάλωσης πολυφαινολών για τη μείωση του κινδύνου παχυσαρκίας και διαβήτη μέσω της ρύθμισης των επιπέδων σακχάρου στο αίμα και της όρεξης».
Ο ρόλος των πικρών πολυφαινολών στη ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα - Γλυκούλι (glykouli.gr)
