Πόσο ρομαντικό είναι να περπατάς στην πλατεία του Αγίου Μάρκου με το ένα σου χέρι να αγκαλιάζει τον αγαπημένο σου και το άλλο να κρατάει ένα… σουβλάκι με γύρο χοιρινό; Μερικά πράγματα είναι (και) θέμα αισθητικής και σεβασμού στην ιστορία.

Πόσο ρομαντικό είναι να περπατάς στην πλατεία του Αγίου Μάρκου με το ένα σου χέρι να αγκαλιάζει τον αγαπημένο σου και το άλλο να κρατάει ένα… σουβλάκι με γύρο χοιρινό; Μερικά πράγματα είναι (και) θέμα αισθητικής και σεβασμού στην ιστορία. Οι αρχές της Βενετίας το γνωρίζουν καλά αλλά δεν μένουν στα λόγια.

Μπορείς να φανταστείς βόλτα στην Πλάκα και το Μοναστηράκι χωρίς σουβλάκι στου Θανάση;

Τουρίστα με σανδάλι και λευκή κάλτσα, καθισμένο στο τραπέζι της γραφικής ταβερνούλας χωρίς χωριάτικη και σουβλάκι στο τραπέζι του;

Ό,τι για μας είναι απλά εκ των ουκ άνευ, για κάποιες άλλες περιοχές που είναι μεν τουριστικές αλλά και μνημεία πολιτισμού, φαντάζει παράταιρο.

Ναι, το σουβλάκι δεν ταιριάζει στην πόλη της Βενετίας, στην πολιτιστική κληρονομιά της, στην αισθητική της. 

«Θέλουμε να βάλουμε φρένο στις δραστηριότητες εκείνες που δεν είναι σύμφωνες με τη διατήρηση και ανάπτυξη της πολιτιστικής παράδοσης της Βενετίας», δήλωσε η επικεφαλής της τουριστικής υπηρεσίας της ιταλικής πόλης, Πάολα Μαρ.

Και απαγόρευσαν δια νόμου το άνοιγμα νέων σουβλατζίδικων, κεμπαπτζίδικων και καταστημάτων έτοιμου φαγητού, έτσι ώστε η πόλη να διατηρήσει τη γραφική της διάσταση.

Η Μαρ εξήγησε ότι θα σχεδιαστούν χώροι πικ-νικ για να αποφεύγεται η κατανάλωση φαγητού στα τουριστικά σημεία που ξεχειλίζουν από σκουπίδια περισσότερο από ό,τι ξεχειλίζει νερό η πόλη.

Το ίδιο έχουν πράξει και στη Βερόνα, όπου έχουν απαγορευτεί τα κεμπαμπτζίδικα, και στη Φλωρεντία όπου γίνεται προσπάθεια να σερβίρουν τα καταστήματα του ιστορικού κέντρου κατά 70% τοπικά προϊόντα και συνταγές.

Η δική μου άποψη:

Πηγαίνοντας σε μια πόλη, σε μια χώρα που τώρα ανακαλύπτεις, νιώσε ανοιχτός σε νέες εμπειρίες και κουλτούρες, όπως αυτή της κουζίνας. Γιατί να φας κεμπάμπ στη Βενετία; Μήπως δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς σουβλάκι 4 μέρες;

Η βενετσιάνικη κουζίνα έχει πολλά να σου προσφέρει:

Κυρίως θαλασσινά, αλλά και κηπευτικά από τα νησιά της λιμνοθάλασσας, ρύζι από τα ηπειρωτικά, κυνήγι και πολέντα.

Συνδυάζει τοπικές παραδόσεις με μακρινές επιρροές από εμπορικές επαφές, όπως

sarde in saor (σαρδέλες μαριναρισμένες για να διατηρούνται για μακρινά ταξίδια),

risi e bisi (ρύζι, αρακάς και ζαμπόν),

fegato alla Veneziana (βενετσιάνικο συκώτι),

ριζότο με σουπιά μαυρισμένο από το μελάνι,

cicchetti (ραφινάτoι και γευστικοί μεζέδες παρόμοιοι με τα tapas),

antipasti (ορεκτικά) και prosecco (ένα αφρώδες λευκό κρασί).

Θα έχεις ακούσει ίσως για το bisato (μαριναρισμένο χέλι), για τα χρυσαφένια ωοειδή μπισκότα baicoli και για γλυκά όπως το pan del pescatore (ψωμί του ψαρά), μπισκότα με μύγδαλο και φυστίκι, μπισκότα με τηγανητή βενετσιάνικη κρέμα ή τα bussolai (μπισκότα και κουλουράκια βουτύρου σε σχήμα S ή δαχτυλιδιού) από το νησί Μπουράνο, fregolotta (ένα τραγανό κέικ με μύγδαλα), πουτίγκα γάλακτος rosada και μπισκότα από κίτρινο σιμιγδάλι (zaleti).

Αυτές οι γεύσεις είναι ιστορία, πολιτισμός και ναι, κάτι διαφορετικό για τον ουρανίσκο σου!