Η πιο συνηθισμένη ερώτηση όταν τρως έξω μπριζόλα, και γενικά κρέας, είναι αν τη θέλεις ελαφρώς ψημένη, μέτρια ή πολύ ψημένη.

Η πιο συνηθισμένη ερώτηση όταν τρως έξω μπριζόλα, και γενικά κρέας, είναι αν τη θέλεις ελαφρώς ψημένη, μέτρια ή πολύ ψημένη. Ο χρόνος του ψησίματος αλλάζει και την εικόνα της μπριζόλας σου, αφού όσο λιγότερο ψημένη είναι τόσο περισσότερο κόκκινο είναι το εσωτερικό της.

Και μπορεί πολύς κόσμος να απολαμβάνει το κρέας του ελαφρώς ψημένο, αλλά για σένα η εικόνα αυτού του κόκκινου υγρού που ξεχύνεται κάθε φορά που κόβεις ένα κομμάτι, μάλλον σου κόβει παρά σου ανοίγει την όρεξη, αφού μοιάζει σαν να «αιμορραγεί» το φαγητό σου.

Έχω να σου κάνω, όμως, μία αποκάλυψη που θα κλονίσει τον τρόπο που βλέπεις την ελαφρώς ψημένη μπριζόλα (εντάξει υπερβάλλω, πάντως γνώμη νομίζω θα σου αλλάξω).

Το κόκκινο υγρό που βγαίνει από το ελαφρώς έως καθόλου ψημένο κρέας δεν είναι αίμα!

Στην πραγματικότητα είναι μυοσφαιρίνη (myoglobin), μία πρωτεΐνη που βρίσκεται στο μυικό ιστό και περιέχει σίδηρο, για αυτό και τους χαρίζει κόκκινο χρώμα. Η μυοσφαιρίνη μεταφέρει οξυγόνο στους σκελετικούς μύες και τις λείες μυϊκές ίνες, διαμέσου των μυϊκών κυττάρων.

Καθώς η μπριζόλα μαγειρεύεται, η μυοσφαιρίνη σκουραίνει, για αυτό και όσο πιο καλοψημένο είναι το κρέας τόσο πιο γκρι-μαύρο-καφέ γίνεται.

Μήπως τώρα βλέπεις λίγο διαφορετικά το σενιάν;