Το ψάρι που έχω στο πιάτο μου μπορεί να καθορίσει το μέλλον ενός ανθρώπου στις Φιλιππίνες; Μπορούμε μέσα από την καταναλωτική μας συμπεριφορά να φέρουμε την αλλαγή στην κοινωνία και τη φύση;
Σύμφωνα με τη νέα μελέτη του WWF με τίτλο: «Βιώσιμος τόνος από τις Φιλιππίνες για την Ευρώπη», που δόθηκε χθες, 2/5, – Παγκόσμια Ημέρα Τόνου – στη δημοσιότητα, οι Ευρωπαίοι καταναλωτές, οι έμποροι λιανικής πώλησης κι οι ευρωπαϊκές πολιτικές μπορούν να επηρεάσουν με θετικό τρόπο την ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών και την προστασία της θάλασσας στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Η νέα μελέτη που ολοκληρώθηκε από το WWF για τα κοινωνικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά οφέλη του Προγράμματος Βελτίωσης Βιωσιμότητας Αλιευτικών Στόλων (Fishery Improvement Project- FIP) που υλοποιεί το WWF στις Φιλιππίνες, αποκαλύπτει την άμεση σύνδεση που υπάρχει μεταξύ της ευρωπαϊκής αγοράς και της ανάπτυξης που συντελείται στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Ειδικότερα, μέσω της μελέτης, επιβεβαιώνονται οι μακροχρόνιες και θετικές αλλαγές που μπορεί να επιφέρει στις αναπτυσσόμενες αυτές χώρες η ζήτηση και η κατανάλωση από την Ευρώπη ψαρικών που αλιεύθηκαν με βιώσιμο τρόπο.
Σημειώνεται πως η Ευρώπη είναι η μεγαλύτερη αγορά και ο μεγαλύτερος εισαγωγέας ψαρικών παγκοσμίως, ενώ, πάνω από το 50% των εισαγωγών της προέρχεται από τις αναπτυσσόμενες χώρες.
Η νέα αυτή μελέτη παρουσιάζει το πλαίσιο λειτουργίας και τα επιτεύγματα του προγράμματος FIP που ψαρεύει κιτρινόπτερο τόνο, σύμφωνα με τις αρχές της βιωσιμότητας, σε δύο περιοχές στις Φιλιππίνες (Lagonoy Gulf και Mindoro), αναλύοντας παράλληλα, τον θετικό αντίκτυπο που δημιουργούν η ευρωπαϊκή καταναλωτική ζήτηση και εμπορία στη διαχείριση της αλιείας στις Φιλιππίνες και κατ’ επέκταση, στην τοπική κοινωνία, το εμπόριο και την οικονομία. Η έκταση του θετικού αυτού αντίκτυπου στην τοπική κοινωνία διαφαίνεται από το γεγονός ότι το πρόγραμμα FIP που υλοποιείται στις Φιλιππίνες, εμπλέκει περίπου 112 ψαροχώρια και 5.000 αλιείς, στρέφοντάς τους στην υιοθέτηση ενός βιώσιμου και περιβαλλοντικά υπεύθυνου τρόπου αλιείας και εμπορίας τόνου, με σημαντικά οφέλη για το εισόδημά τους.
Σημειώνεται πως ο κιτρινόπτερος τόνος υποστηρίζει σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό την εγχώρια προσφορά τροφίμων στις Φιλιππίνες, ενώ συγχρόνως αποτελεί το πλέον εξαγώγιμο θαλασσινό προϊόν της χώρας, με αξία εξαγωγών €260 εκατ. ετησίως.
«Η ζήτηση των Ευρωπαίων καταναλωτών, των εμπόρων λιανικής πώλησης και των επιχειρήσεων, καθώς και η πολιτική πίεση που ασκείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση για βιώσιμα αλιεύματα, προκάλεσαν αξιοσημείωτες αλλαγές προς όφελος των θαλάσσιων πόρων και των πόρων διαβίωσης των ανθρώπων που εξαρτώνται από αυτούς», δηλώνει η Simone Niedermüller, ειδική σε θέματα αλιείας στο WWF Αυστρίας.
Μελετώντας το Πρόγραμμα FIP που υλοποιείται στις δύο αυτές περιοχές στις Φιλιππίνες (Lagonoy Gulf και Mindoro), η ομάδα του WWF σημειώνει μια σειρά από θετικά αποτελέσματα που υποστηρίχθηκαν:
- Αφενός από τη νομοθεσία και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης (π.χ. εφαρμογή «κίτρινης» και «κόκκινης κάρτας»: επικείμενη απαγόρευση εισαγωγών για όσους αποτυγχάνουν να λάβουν μέτρα κατά της παράνομης, λαθραίας και άναρχης αλιείας), και
- Αφετέρου, από τη ζήτηση για βιώσιμα αλιευμένο και καλύτερης ποιότητας κιτρινόπτερο τόνο από τους Ευρωπαίους καταναλωτές, τους εμπόρους λιανικής πώλησης και τις επιχειρήσεις.
Ειδικότερα, οι θετικές αλλαγές που παρατηρήθηκαν μέσα από τη λειτουργία του προγράμματος FIP στην τοπική κοινωνία των Φιλιππίνων είναι οι εξής:
- θετικές οικολογικές αλλαγές: βιώσιμη και νόμιμη αλιεία οδηγούν σε βιώσιμα ιχθυοαποθέματα και δίκαιο ανταγωνισμό
- θετικές κοινωνικές αλλαγές: η αύξηση του εισοδήματος οδηγεί σε βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των πολιτών
- θετικές αλλαγές ως προς τη διακυβέρνηση και επακόλουθη αύξηση των σχετικών επενδύσεων από τις κυβερνήσεις
- θετικές κοινωνικοοικονομικές αλλαγέςαναφορικά με την ισότητα των φύλων και την ενδυνάμωση της κοινωνίας των πολιτών.
Η συγκεκριμένη μελέτη του WWF αποδεικνύει ότι «ότι η παγκόσμια ζήτηση για βιώσιμα αλιευμένα ψαρικά μπορεί να συμβάλλει θετικά στους πόρους διαβίωσης των παραδοσιακών αλιέων μιας περιοχής και να οδηγήσει σε καλύτερη διαχείριση και αξιοποίηση των θαλάσσιων πόρων στις αναπτυσσόμενες χώρες».
(πηγή: WWF)
