Σε γενικές γραμμές, η παρασκευή τυριού συνίσταται στο διαχωρισμό του τυροπήγματος από το τυρόγαλα και στη συνέχεια στην επεξεργασία του τυροπήγματος. Το περιβάλλον και οι συνθήκες επεξεργασίας κάθε τυροπήγματος (θερμοκρασία, υγρασία, βακτήρια, ξένοι μύκητες) είναι οι παράγοντες που κάνουν το ένα είδος τυριού διαφορετικό από το άλλο. Όλα αυτά σε συνδυασμό με το χρόνο.

Όλα τα ωριμασμένα τυριά έχουν χαμηλότερα ποσοστά υγρασίας από τα φρέσκα. Αυτό σημαίνει, πρακτικά, ότι τα ωριμασμένα τυριά είναι πιο σκληρά, ενώ τα φρέσκα πιο μαλακά και εύπλαστα. Επιπλέον, κάποιες φορές τα ωριμασμένα τυριά έχουν μια ελαφρά κοκκώδη υφή. Για παράδειγμα, η μοτσαρέλα είναι ένα φρέσκο τυρί, ενώ η παρμεζάνα ένα ωριμασμένο.

Ποιος είναι όμως ο καλύτερος τρόπος για να χρησιμοποιήσουμε στην κουζίνα μας ένα τυρί, ανάλογα με… την ηλικία του;

Όλα τα φρέσκα τυριά ενδείκνυνται για πιάτα όπου είναι επιθυμητό να λιώνουν, όπως είναι η πίτσα, το σουφλέ ή μια γαλλική κρεμμυδόσουπα.

Τα ωριμασμένα τυριά, από την άλλη, είναι ιδανικά για γαρνιτούρα π.χ. σε μια συνταγή ζυμαρικών με κρεμώδη σάλτσα ή σε μια σαλάτα με ψητά λαχανικά. Και τα ωριμασμένα τυριά λιώνουν, αλλά πρέπει να εκτεθούν για σύντομο χρονικό διάστημα σε υψηλή θερμοκρασία. Αυτό συμβαίνει, για παράδειγμα, με την παρμεζάνα που ψήνεται πάνω σε σκορδόψωμο.