Το τζιγκόνιερ είναι μία από τις αγαπημένες συνταγές της οικογένειας μου. Προέρχεται από την παράδοση των νομάδων Ρομά, και γεννήθηκε από μια ανάγκη.

Το τζιγκόνιερ είναι μία από τις αγαπημένες συνταγές της οικογένειας μου. Προέρχεται από την παράδοση των νομάδων Ρομά, και γεννήθηκε από μια ανάγκη. Όταν στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο οι Ρομά αναγκάστηκαν να φύγουν λόγω του γνωστού πογκρόμ, έσφαζαν τις αγελάδες τους και για να συντηρήσουν το κρέας τους το έκοβαν σε λεπτές φέτες, το πάστωναν στο αλάτι και το έψηναν όποτε το χρειάζονταν τυλιγμένο στα μπαστούνια τους ή σε κομμάτια από τις σπασμένες ρόδες των κάρων τους. Οι εικόνες εκείνες αποτυπώθηκαν στη μνήμη των ανθρώπων κι έτσι εκείνη η νομαδική συνταγή πέρασε στην κουζίνα της βόρειας Ιταλίας, με το όνομα zigonier ή zigoiner (Τσιγγάνοι)-παραφθορά του γερμανικού Zigeuner. Ο πατέρας μου συνήθιζε να ψήνει με αυτό τον τρόπο μεγάλες και λεπτές φέτες από μοσχαρίσιο μπούτι, τις οποίες τύλιγε σε ένα μπαστούνι (ένα κυλινδρικό κομμάτι ξύλο) και τις έψηνε μέχρι να ροδίσουν απ’ όλες τις πλευρές τους.