Τα αβοκάντο φημίζονται για την ταχύτητα με την οποία μαυρίζουν από τη στιγμή που θα κοπούν. Η αλλαγή του χρώματός τους οφείλεται στην οξείδωση, τη χημική αντίδραση που συμβαίνει όταν έρχονται σε επαφή με τον αέρα και η οποία δεν χαλάει μόνο την όψη αλλά και τη γεύση τους.

Έτσι, καλό είναι να μην καταναλώνουμε τα μαυρισμένα μέρη του αβοκάντο, αλλά να τα κόβουμε και να τα πετάμε, κρατώντας μόνο το κομμάτι που παραμένει πράσινο. Πώς όμως θα εμποδίσουμε εξαρχής το μαύρισμα του αβοκάντο, το οποίο κάνει την εμφάνισή του σε χρόνο ρεκόρ;

Ένας τρόπος, όπως γράφει ο Harlod McGee στο βιβλίο του On Food and Cooking: The Science and Lore of the Kitchen (Για το φαγητό και τη μαγειρική: Επιστήμη και παραδόσεις στην κουζίνα), είναι να προσθέσουμε κάποιο όξινο υλικό στο αβοκάντο, όπως χυμό λεμονιού ή λάιμ. Το οξύ αναστέλλει τη δράση των ενζύμων που προκαλούν το μαύρισμα του αβοκάντο. Επιπλέον, ο χυμός λεμονιού ή λάιμ είναι απαραίτητος για να φτιάξουμε γκουακαμόλε και άλλες συνταγές με λιωμένο αβοκάντο.

Εναλλακτικά, για να εμποδίσουμε την οξείδωση του αβοκάντο μπορούμε να το τυλίξουμε καλά με διάφανη μεμβράνη. Αρκεί αυτή να εφαρμόζει τέλεια στη σάρκα του φρούτου, ώστε να μην επιτρέπει τη διέλευση αέρα. «Αν το αβοκάντο είναι λιωμένο, πιέζουμε τη μεμβράνη έτσι ώστε να εφαρμόζει στην επιφάνεια της σάλτσας», προσθέτει ο McGee. Δεν αρκεί, για παράδειγμα, να τυλίξουμε το μπολάκι με το γκουακαμόλε με μια διάφανη μεμβράνη, αλλά η τελευταία πρέπει και να εφάπτεται στο γκουακαμόλε.

Η διάφανη μεμβράνη είναι, από την άλλη, η ιδανική λύση αν έχουμε κόψει ένα αβοκάντο στη μέση, χρησιμοποιήσουμε μόνο το μισό και θέλουμε να κρατήσουμε το υπόλοιπο για αργότερα.